مقایسه دوام قطعات موتوری در خودروهای چینی و ایرانی؛ نگاهی به کیفیت، فناوری و تجربه واقعی مصرف‌کنندگان

🇨🇳 خودروهای چینی؛ نسل جدید، طراحی دقیق‌تر

یکی از مهم‌ترین نقاط قوت خودروهای چینی نسل جدید، استفاده از تکنولوژی مدرن در طراحی موتور است. برندهایی مانند چری، جک، ام‌جی، فاو و هاوال، در همکاری با برندهای بزرگ دنیا نظیر AVL اتریش، بوش آلمان یا میتسوبیشی ژاپن، توانسته‌اند موتورهایی کم‌مصرف، توربوشارژ و بسیار دقیق طراحی کنند.

🔧 موتورهای توربوشارژ استفاده‌شده در خودروهایی مانند تیگو ۷، جک J7 یا لاماری ایما، از آلیاژهایی مقاوم در برابر حرارت و فشار بالا بهره می‌برند که باعث دوام بیشتر و عملکرد بهتر در درازمدت می‌شود.

 خودروهای ایرانی؛ طراحی قدیمی، کیفیت پایین‌تر

در طرف مقابل، خودروهای ایرانی مثل پژو 206، 405، سمند، تیبا و دنا هنوز هم از موتورهایی با طراحی چند دهه گذشته استفاده می‌کنند. بسیاری از این موتورهای داخلی بر پایه‌ی طرح‌های قدیمی پژو یا رنو ساخته شده‌اند که فاقد تکنولوژی روز، توربو، یا سیستم‌های کاهش آلایندگی مدرن هستند.

علاوه‌بر این، کیفیت مونتاژ پایین و استفاده از قطعات داخلی غیراستاندارد در برخی موارد باعث می‌شود که:

• پیستون‌ها زودتر دچار روغن‌سوزی شوند

• سرسیلندرها ترک بردارند

• پمپ روغن زود فرسوده شود

• سوپاپ‌ها و شمع‌ها دچار احتراق ناقص شوند

🧪 مقایسه در تجربه واقعی مالکان

اگر پای صحبت مالکان خودروهای چینی بنشینیم، اغلب از نرمی، شتاب اولیه خوب، مصرف سوخت بهینه و صدای کمتر موتور راضی هستند. در مقابل، مالکان خودروهای ایرانی بیشتر از صداهای غیرعادی، لرزش موتور و افت شتاب بعد از چند هزار کیلومتر شکایت دارند.

به‌عنوان مثال:

• چری آریزو ۵ توربو بعد از ۱۰۰ هزار کیلومتر کارکرد، همچنان بدون کاهش محسوس توان و بدون نشتی یا روغن‌سوزی کار می‌کند.

• در حالی که سمند EF7 یا دنا پلاس بعد از ۵۰ تا ۷۰ هزار کیلومتر، اغلب نیاز به تعویض واشر سرسیلندر یا تنظیم سوپاپ دارند.